Adama sormuşlar.
Nasılsın?
Nasıl olayım?
Memkeletim gibiyim!

Halimiz memleket gibi olunca
İki yüzlü kağıda
Karalamak kaldı yazımı.

Sanma!
Karanlıklar sona ermeyecek/
Tas duvar,
Demir kapı zindanlara güneş girmeyecek/
Gün geldiğinde/
Düsüncenin, esaretin,
Kalemin, sürgünü bitecek.
Ülkenin üzerine kabus gibi çöken
Kara bulutlar dağılacak/

Biz
Özgürlüklerin, ekmek, su
Hava gibi yaşamsal
Olduğunu/ acı ile öğrendik/
Rüzgar eken, fırtınasının
Yıkıcılığını görecek.

Çiçeği,
Kusu,
Börtü böceği,
Meyveyi, sebzeyi
Düşünceyi donduran
Kıs elbette bitecek/
Yine,
Yeniden; insanıma,
Memleketime/
Baharlar gelecek!

Mevsimler,
Dünya’nın eksen eğikliği ve
Güneş etrafındaki dolanma hareketi sonucu oluşur.

Demokrasi baharları ise
İnsanların yarattığı
Baskıcı, siddet üretici
Yasama müdahaleci, düsünceyi
En tehlikeli silah gören siyaset kısının
Sona ermesiyle baslar.

Salt siyasetcenin değil
Yazarın, çizerin, saiirin meselesidir Memleket.

Cahit sıtkı Tarancı’da
Memleketi kendine mesele etmiş,
Dillerden düşmeyen siirini yazmıştır.

Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.

Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.

Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.

Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.

Sürgünde hasretidir
Nazım Hikmet’in Memleket.

Memleketim, memleketim, memleketim,
Ne kasketim kaldı senin ora işi
Ne yollarını taşımış ayakkabım,
Son mintanın da sırtımda paralandı çoktan,
Şile bezindendi.

Sen şimdi yalnız saçımın akında,
Enfarktında yüreğimin,
Alnımın çizgilerindesin memleketim,
Memleketim, Memleketim…

Ziya Osman Saba hiç geri kalır mı?

Bu sakin öğle vakti…
Mevsim taze, gün ılık,
Bir dersten çıkmış kadar içimde bir ferahlık.

Yeniden yapraklanan şu çınarın gölgesi,
Şu beyaz minareden dökülen ezan sesi.
Şu yosun tutmuş çeşme, her bir taş servilikten,
Bana bahsediyorlar en sonsuz iyilikten.

Cedlerimin mermerde seyrettiğim yazısı.
Bir saatin vuruşu: günün henüz yarısı.
Çocukların koşuşu, kuşların dem çekişi
Mesut ediyor beni vatanımın güneşi.

Bırakılım,
Memleket için ahkamı Orhan Veli kessin!

Neler yapmadık su vatan için!
Kimimiz öldük;
Kimimiz nutuk söyledik!