Borcu,
“Yiğidin kamçısı olarak belledik.”
Habire, durmadan borç ödüyoruz.
Vergi dairesini
Komşu kapısı yaptık.
Her türlü vergi için
Yollar aşındı,
Papuçlar eskidi.
Beden çöktü,
Ruhta sabır tükendi
Cüzdanlar mafiş!
Lakin,
Borç bitmedi!
Devlete borç bitmez.
En önemli borç, vatan borcu
O da ne derseniz? Askerlik!
Ben borcumu para ile ödüyorum
Diyenlerin vatan borcu caiz midir?
Diyanete sormak lazım!
Vatandaşın posasını çıkarmak
Bir kanun maddesine bakar.
“Meclisten bir gecede geçirirsin yasayı,
Vatandaş yaşasın tasayı!”
Devlet bitti demeden,
Ne borç biter,
Ne çile!
Ben
Eşeğe yükün hiç ağır geldiğini görmedim!
Hiç katır olmadık ki!
Azaltığını gördükleri anda
Yedi veren vergileri tebliğ zarfları ile adrese
Teslim.
Sağ olsunlar, ömürleri uzun olsun.
Borçsuz vatandaş, gereksiz insan!
Hani bunu da gördük deriz ya!
Dikili icra dairesi, vatandaşın borcundan ötürü
Donunu dolabından çıkarıp
Satışa koydu!
Yuh! Artık demeyin.
Borç bini aştı!
Bugün don,
Yarın, ikizlere takke!
İpliğimiz pazara çıktı bir kere!
Şahsıma bakıyorum
Borç kamçısını yedikçe
İçimdeki atlar sahlanıyor!
Kişneyip, önüme gelene,
Çifte atmak geliyor!
Cebimde, cüzdanımda, para olmasın
Posta kutumda tebligat zarflar bulunsun!
Borç,
Güneş gibi yaşam kaynağım!
Bence borçsuz insan
Mutsuz insandır.
Bakın çevrenize borçlular;
Pür neşe içerisindeler.
Umurlarında değil yarınlar.
Kafaya tokadan gayri bir şey takmıyorlar!
Yarın ne yiyeceğiz? derdinde değiller.
“Allah ne verdiyse,
Ne bulduysak yeriz!” boş vermişliğindeler.
Tespih yapmışlar yaşamı, sallıyorlar!
Ben her öğünde acıyı içen
Dertlerini kıyıp yemek yapan
Yine de,
“Allah bereket versin” şükranı sunan
Dünya da
Bizden başka bir millet insanı olduğuna
Pek inanmam.
Ayranımız yok içmeye ama
Bayramımız var her güne!
Binin yarısı 500 yüz,
O da bizde yok.
Getir oğlum, merdiven altını,
Demlenenim aheste aheste.
Vur patlasın,
Çal oynasın.
Allah’a bir can borcumuz kaldı.
Birde ölüden göz yaşı uman;
Bizi her daim
Borç batağına gömen Mehmet Şimşek’e!
Saygı borcumuz!
