Zaman çok çabuk geçiyor
Hani derler ya “evin yolu yakın olur”
Ebedi evimize giden yol
Her gün daha da kısalmaya başladı
Haftalar sanki üç gün gibi
Gözünü aç kapat hafta sonu geliyor
Aylar, yıllar da öyle
Adım, adım saat, saat gün, gün
Ömür denilen araba bu yolda
Hızla yol alıyor
Geçirdiğimiz bu ömür dilimini
“Ben bu hayatı doya, doya yaşadım”
Diyebiliyor muyuz?
Keşke cevapları tek, tek duyabilseydim
Ama en azından tahmin ediyorum
Bu soruya “evet” diyeceğimiz
Ömrümüzde kesitler olmuştur
Ya da tam tersi “hayır” diyeceğimiz kesitlerde
Ama genelde çok büyük bir kesim
Keşke “Dünyaya bir daha gelebilsem”
Diye düşünüyordur.
Peki, ömür şahsi değimidir?
Yani her insana verilen
70-80 senelik hayat
Özel olarak verilmez mi?
El cevap kocamana bir evet
Peki, bu bizim şahsımıza verilen
Uzun gibi görülen aslında kısacık olan
Yılları biz neden heba ediyoruz
Canımızın her istediğini yapabiliyor muyuz?
İstediğimiz her yere gidebiliyor muyuz?
Olmayacak konular için
Olmayacak insanlar için
Günlerimizi neden karartıyoruz?
Fiziksel olarak belki özgürüz de
Peki duygusal olarak, düşünce olarak
Özgür müyüz?
Kaldıramayacağımız yüklerin neden
Hamallığını yapıyoruz?
Geçmişimizde yaşadığımız travmaları
Neden kafamızdan söküp atamıyoruz?
Aslında her günümüz
Beyaz bir sayfa olması gerekirken
Neden her gün defterin eski sayfalarını karıştırıyoruz?
Yaşlılığımızda “keşke”lerimizin
Az olması için bu hayatı yaşayıp, sonlandırmalıyız
Gene de sorayım
Sahi bizler “bu hayatı yaşadık”
Demek için ne yaptık, ne yapıyoruz
