Hafta sonu ve bu gün (pazartesi) defalarca teşebbüs etmeme rağmen 
Bir türlü yazı yazamadım.
Elim varmıyor, dilim söylemiyor
Hafta sonu yaşanan elim olay büyük bir üzüntü yaşattı
2 günde verilen 12 şehit
Tüm ülkeyi yasa boğdu
Böyle bir durumda ne söylenir, ne yazılır ki
Sözün bittiği, kalemin mürekkebinin kuruduğu nokta bu olsa gerek
Ülkemizin çeşitli illerinden “ASLAN PARÇALARI”
Şahadet şerbeti içip cennete ki mekânlarına yürüdüler
Fakat buna rağmen televizyonlarda sosyal hayatta eğlenceler, şarkılar, türküler
Ara vermeden devam ediyor
Buna şaşırmamak elde değil
Mahallede bir cenaze olduğunda radyo, televizyon açılmayan hatta yüksek sesle konuşulmayan, kahkaha atılmayan bir toplum kültüründen nerelere gelmişiz
Bu nasıl dejenerasyondur
Anlamak mümkün değil
Rahmetli cennet mekân Muhsin Yazıcıoğlu’nun güzel bir sözü var
Sanki tam bu günler için söylenmiş
“Şehit vermekten daha acı bir şey varsa o da şehit haberi almaya alıştırılmış bir toplum olmaktır”
Televizyon programında halen yılbaşında otellerin, eğlence yerlerinin doluluk oranları konuşulmakta
Herkes özgür, kimse, kimse karışamaz
Eyvallah 
Ama biraz da empati yapmamız gerekmez mi?
Benimde sık, sık kullandığım bir cümle var
“Ateş düştüğü yüreği değil, hepimizin yüreğini yakarsa duyarlı toplum oluruz, karşıdakini anlarız”
Günlük hayatın koşuşturmaları arasında şehitlerimizi unutmayalım
Onları şehit edenleri hele hiç unutmayalım
Bayramlarda özel günlerde mutlaka bir şehit ailesini ziyaret edelim
Bir mezar taşı yazısı ile yazımı tamamlayayım
“İstediğim bir dua bu gün bana ise yarın sana”
Yarınların ne getireceği ne götüreceği belli olmaz
Şehitlerimize rahmet, gazilerimize şifa, milletimize başsağlığı diliyorum.