Bir Kardelen hayatın temel felsefesi gibidir. Herkeste uyandırdığı hissiyat farklılık gösterir. Kardelen bana göre hayata tutunmanın simgesidir. Kardelen azmin zaferi, mücadelenin eseridir.
Siz hiç karda ilk açan kardelen gördünüz mü? Karda açan çiğdem çiçeğini? Kar, buz olur, çelik gibi yalar yerleri. Karı üfler kendi ısısıyla açar etrafını, yarar buzulu. Yeryüzüne çıkma isteği olumsu giden herşeyi bastırır. Adeta savaş açar, açma isteğini durdurmak isteyen herkese. Sonra yavaş yavaş yükselir semaya. Arş’a duyduğu aşktur onu yücelten. Hedefe kilitleyen. Bir kardelene bakınca hayatımın sorgularından mütemadiyen, külliyen vazgeçerim.
Acizliğim kibrimi yener. Sevgim hırsımin önüne geçer. Birilerinin benim için koşullar oluşturmasına ihtiyacımolmadığıni hatırlatır.  İlk kar düştüğünde mümkün olduğunca Kardeleni ve karda açan çiçekleri görmeye giderim. Küçük şeylerin büyük etkisini  iç dünyamı aydınlatıyor. Bir çok şair  yazar kardelenler üzerine sözler yazmıştır. Sezen Aksu’nun Kardelen şarkısından Canan Tan’a ‘ Kış ortasında güneş bile iliklerine kadar üşürken, bütün güzelliği ile aciveren bir Kardelen.
“ Ağır akan su kayayı atmış, kardelen çiçeği donuk toprağı delip başını çıkarmış, zerafet kabalığı yenmişti.” Zülfü Livaneli
Zerafet her dem gösterir kendini. Bakmasını, görmesini bilene.