Ben genellikle millet olarak güzellikle ayrılmayı beceremeyen bir toplum olduğumuzu düşünüyorum. Tabi ki arada istisnalar olsa da bana göre genel anlamda böyleyiz.
Bu durumun ana sebebi ise kendimizce fedakar olmamız ve duygularımızı içimizde yaşamamız olduğu kanaatindeyim. Özellikle uzun süre evli olan çiftler veya partnerler için daha da geçerli. Çiftler birbirleri ile alakalı soruları biriktirip ayrılık aşamasında karşılıklı olarak birbirlerine hakaret boyutuna varan suçlamalarda bulunurarak ifade ederler.
Böylece hem kendilerine hem de toplumun gözünde haklı olduklarını ispatlamış olurlar. Bunun daha vahimi ise beraberken yaşanan sorunları kendi içlerinde güzellikle konuşarak çözmek yerine başkalarına anlatıp şikayet etmek daha kolay gelmesidir.
Oysaki şikayet ettiğimiz her şeyi hayatımızda çoğaltırız. Yani daha çok kavga daha çok sıkıntı demektir. Eğer çiftler ellerinden geleni yapmalarına rağmen ilişki yürümüyorsa her iki taraf içinde hayat cehenneme dönüşmeye başlamışsa kırıp dökmeden helalleşerek yollarını ayırmalı.
Tabiki bu en son çaredir. Her insanın hayatımızda bir görevi olduğunu düşünüyorum. Belkide o kişinin hayatımızda ki görevi bitmiştir ve gitmesi gerekiyordur, aynı şey bizim içinde geçerlidir. Her ne kadar zorlu bir süreç olsada durumu kabullenmek ve yola devam etmek en iyisi.
Sevgiyle kalın
