(15 Haziran 1925 - 10 Ekim 2005)

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum

80 yıllık ömrünü sanata ve şiirlere adayan ATİLLA İLHAN…
Şair, düşünür, gazeteci, eleştirmen olan İLHAN çalışmalarıyla Türk Edebiyatına önemli katkılar sağlamış, girdiği birçok yarışmada ödüle layık görülmüştür. Bu ödüllerden bir kaçı şöyledir;
•1946 CHP Şiir Armağanı Yarışması ikincilik ödülü
•1974 TDK Şiir Ödülü
•Yunus Nadi Roman ödülü
•Sertel Demokrasi ödülü

“Yığın ve Gün” gibi dergilerde ilk şiirleri yayımlanmaya başlamıştır. 1948 yılında da ilk şiir kitabı DUVAR’ı kendi imkanları ile yayımlamış yazmaktan hiç vazgeçmemiştir.
Ölümünden 2 yıl sonra Atilla İlhan Bilim ve Sanat Kültür Vakfı kurulmuş, adına Edebiyat Ödülleri verilmeye başlanmıştır.


Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin..