Bugün
Açız yine evlatlarım, diyordu peder,
Bugün açız yine;
Lâkin yarın, ümid ederim.

Umut fakirin ekmeği
Umut gençlerin yarını,
Yarınlar onların.

Hayat tükenir.
Umut,
Son nefese kadar tükenmez.

İnsanların cebinde parası
Sofrasında ası yok ama
Umudu var!

Toplumun üzerine
Ne zaman bir umut doğsa
Gün gibi Günes gibi.
Umut kesiciler devrede!

Onlar, ümidin düşmanı.
Akar suyun,
Meyve çağında ağacın,
Isığın,
Çağdaslığın,
İlmin, bilimin,
Mutluluğun,
Sevgi ve saygının,
Serpilip gelişen hayatın düşmanı.

Gün yüzü görmek,
Göstermek yok!

Bir karıncasın sen
Ayaklar altında ezilirken
Kimsenin farkına varmadığı
Vicdan azabı hissetmediği.

İnsan gibi yasama umudunu
Tasıman kimin umurunda?

Sen bu Dünya’ya ezilip
Büzülüp,
Suyun çıkarılman için gelmişsin.
Umut senin neyine?

Karnın aç olsada
Gözün, oldum olasıya tok!
Bir topan ekmeğe
Sükrün büyüğü sende!

Ne Allah’ına
Nede devletine isyanın yok.
Ev, araba, sosyal güvencen
Hak getire!
Altında hasır, üstünde
Mevlan hazır!

Bastakiler
Sabredin Sıkın dişinizi! demesine diyorlar da
Sıka sıka, ağızda dis kalmadı.

Ülkeye demokrasi gelecekmiş.
Herkes
Hak, hukuk, adalet önünde
Esit olacakmış!

Milli gelirden herkes payını alacakmış!
Kanat takmış uçuyormuşuz!

Su,
Hava paralı.
Dağıtın umutları, nasılsa bedava!

Tüm olumsuzluklara rağmen
İnsanımız ülkesini, milletin seviyor.
“ Her sey güzel olacak” umuduyla
Güzel günlerin gelmesini bekliyor.

Açlık
Sefalet,
Geçim,
Birincil önceliği değil.
Yarınlar bizimdir umudu.
Hep yesil,
Hep taze.

Umut öyle bir seydir ki,
İNSANA PLASTİK ÇİÇEK SULATIYOR!