Yağmurun başladığı zaman, gökyüzü mavi görüntüsünü bırakıp yerine yavaşça griye bırakır. Koskoca gökyüzünun bir anda renk değiştirip yeryüzüne ince ince damlalar göndermesi kimi insana huzur, kimi insansise üzüntü getirir.
Kimimiz için bir anı tazeler; belki çocukken yağmur altında koşturduğumuz günleri, belki de yağmurlu bir günde yapılan uzun bir sohbeti.
Yağmurda bir melankoli vardır. İnsan, ritmik şekilde düşen damlalar arasında kendini bir anda düşüncelerin içinde kaybolmuş bulabilir.
Yağan yağmur ile birlikte içimize attığımız duygular gün yüzüne çıkar.Bu yüzden bazen yalnız yürümek isteriz yağmurda, şemsiye bile almadan yürümek, insanının kendini toplaması için yapabileceği en büyük adımdır.
Ama yağmur yalnızca hüzün değildir. Toprağın kokusu, camlara vuran damlalar, çocukların çamurda oynaması... Yağmur, doğanın bir nevi yenilenmesi, insanın içini de tazeleyen bir serinliktir.
Yağmur, bizi durup hayatı hissetmeye davet eder.
